این روزا به شدت شلوغم. جوری که آخر شب از خستگی اشک می‌ریزم و حس می‌کنم تک تک سلول‌های تنم رو توی هاون کوبیدن. میشه

تقلید یا کپی کردن برای نویسنده در آغاز راه خوب و کمک کننده‌ است. باعث می‌شود به بهانه‌ی نداشتن ایده یا ناتوانی در گسترش متن،

دیشب که می‌خواستم واسه دخترم از طاقچه بی‌نهایت کتاب بخونم، رفت سراغِ کتاب‌هایی که قبلن خونده بودیم. گفتم: مامان اینجا همه‌ی کتاباش تکراریه. قبلا خوندیم.

به نظرم یکی از بهترین تمرین‌های نویسندگی، به ویژه برای زمان‌هایی که هیچ حرف و ایده‌ای به ذهنت نمی‌رسه، نوشتن آنافوراست. قبلن گفتم که آنافورا

هوا یه لحظه آفتابیه یه لحظه ابری. درست مثل زندگی که یه لحظه با ماست و لحظه‌ی دیگه بر ما. اما یه بزرگسال، یه والد

معتقدم هر اتفاق بد یا خوبی که تو زندگیمون می‌اُفته، می‌خواد درسی به ما بده. اگه هوشیار بودیم و متوجه‌ی درسِ نهفته شدیم که هیچ؛