برای نویسنده چه چیزی ترسناک‌تر از یک صفحه‌ی سفید در انتظار پُر و سیاه شدن؟ توماس مان می‌گه: نویسنده کسی است که نوشتن برایش نسبت به دیگران سخت‌تر است. (اینو از مدرسه‌ی نویسندگی دُزدیدم)

ولی خب این نباید بهانه‌ای بشه برای ننوشتن. شاید اصلن بهانه‌ای باشه برای نوشتن.

به نظر من نوشتن برای نویسنده به این خاطر سخته که اون رو امری والا و مقدس می‌دونه و نمی‌خواد با هر موضوع و کلمه‌ی دم‌دستی، آلوده‌اش کنه.

اما خب! مگه نه اینکه بلاخره باید از جایی شروع کرد؟ مثل نوزادی زندگی‌ش رو غرقِ در چرک و خون می‌آغازد؟ چه عیبی داره ما هم نقص ‌اندود بیاغازیم اما بیاغازیم و از آغازیدن نهراسیم؟ چرک آلود شروع کنیم اما چرک آلود نمانیم. و به قول عزیزی، در مسیر نویسندگی رشد حلزون‌وار است.