به نظرم بدترین خاصیت انسان عجول بودنه. برای همه‌چی عجله داریم. هر بار که کتابی به دست می‌گیریم، تعداد صفحات باقی مونده تا پایان رو می‌شماریم؛ وقتی می‌خوایم فیلم ببینیم، اول چک می‌کنیم ببینیم چند ساعته و حساب می‌کنیم تا چه ساعتی تموم می‌شه؛ وقتی یادگیری مهارتی رو شروع می‌کنیم، عجله داریم تا زودتر توی اون مهارت خبره بشیم و…سوال اینجاست که، پس کی قراره لذت ببریم؟ کی قراره با شگفتی به هر واژه بنگریم؟ کی قراره به میمیک صورتِ قهرمان فیلم موقع شادی و غم دقت کنیم و با او هم‌ذات‌پنداری کنیم؟ کی قراره از طیِ مسیرِ یادگیری و تغییر و تحول خودمون لذت ببریم؟ و… بچه بودیم بزرگترا بهمون می‌گفتن: «عجله کارِ شیطونه» وقتشه این جمله رو به خودمون یادآوری کنیم.