دیروز بعد از مدتها تو وبینار نشرِ نویسنده‌ساز استاد کلانتری شرکت کردم. پی‌دی‌اف کتابِ نشرِ نویسنده‌ساز رو هم خوندم و بی‌صبرانه مشتاقِ انتشار و خرید کتابم.

استاد راجع به راه‌هایی برای دوام آوردن در نویسندگی صحبت کردن. اولین راهکارشون داشتن دیدگاه درست به کار بود. البته که اینجا منظور از کار، نوشتن و نویسندگیه. استاد می‌گفتن که اغلب آدما دیدگاه درستی نسبت به کار ندارن. اونو جزئی از زندگی نمی‌دونن و دنبال اینن که با زود و سمبل انجام دادن یا اصلن انجام ندادن از شرش خلاص بشن. در صورتی که اگه ما به دید بازی و چیزی جدای ناپذیر از زندگی به کار نگاه کنیم، دیگه هرگز به دنبال ترک یا فرار از کار نیستیم.

بعد به دیدگاه نادرست اما رایج شبکه‌های اجتماعی اشاره کردن. اینکه ما باید از انجام کاری که دوستش دارم لذت ببریم و اگه اینطور نیست یعنی یه جای کار می‌لنگه! قطعن هیچ کار، راه و مسیری سراسر لذت نیست و این دیدگاه باعث یاس انسان می‌شه.

اما اگر دیدگاه ما این باشه که من کاری رو انجام می‌دم که سختی‌ها و رنج‌های اون کار برام بامعنا و باارزشه، دیگه نه نااُمید میشیم و نه سست.

فردریش نیچه می‌گه: «انسانی که چرایی را بداند با هر چگونگی خواهد ساخت.»