بعضی از انسان‌ها از همان آغاز زندگی جوری متولد می‌شوند که انگار قرار است در آینده انسان مهم و معروفی شوند. بزرگ، زاده می‌شوند. ایران درودی یکی از این انسان‌هاست. کتابِ در فاصله‌ی دو نقطه که زندگینامه‌ی خودنوشت ایشان است را دیروز تمام کردم و راستش را بخواهید در سراسر کتاب به او حسودی کردم.

به طرز نگاهِ پر از عشقش به زندگی و انسان‌ها، به موفقیت‌های تحصیلی، به موفقیت‌های کاری، به عشقی که به همسرش داشت و جرئتش برای خواستگاری از وی، به همسر حامی و فرزانه‌ای که داشت، به مسافرت‌هایش به نقاط مختلف دنیا و به انسان‌های بزرگ و معروفی که در طول زندگی‌اش با آنها دوست بوده و از نزدیک با آنها ملاقات داشته است.

ایران درودی نقاش است اما آنچنان نثر شاعرانه، دلنشین و تصویرسازی دارد که گویی ده‌ها سال است که بی‌وقفه می‌نویسد. جالب است بدانید که ایران درودی در جوانی همسایه‌ی فرح پهلوی بوده و طراحی لباس و جواهردوزیِ لباس مراسم تاج گذاری فرح را خواهر ایران درودی انجام داده است.

کتاب در فاصله‌ی دو نقطه را نشر نی منتشر کرده و خواندنش را به علاقه‌مندان به داستان، نقاشی، نویسندگی، زندگینامه و ایران (وطن) توصیه می‌کنم.