این روزا با درد و ناتوانی زیادی می‌گذره. از همون سرِ صبح خسته‌ام و انرژی ندارم. فقط چشم انتظار تولد جوجه و سبک شدن هستم. می‌دونم روزای سختی در انتظارمه چون قبلن یکبار تجربه کردم.

این روزا باید بیشتر خودمو دوست داشته باشم؛ بیشتر به خودم توجه کنم و بیشتر با خودم مهربون باشم. هیچ‌کس به فکر من نیست! باید خودم به فکر خودم باشم.

ما آدما به اشتباه فکر می‌کنیم به توجه و محبت دیگران نیاز داریم. در واقع ما آدما به توجه و مهربونی هیچ‌کس، به اندازه‌ی توجه و مهربونی خودمون به خودمون نیازمند نیستیم. دوست داشتن خود باعث می‌شه هر غذایی رو نخوریم، هر مکانی نریم، هر کاری نکنیم، هر آدمی رو تحمل نکنیم، هر شرایطی رو نپذیریم و…

جالب اینجاست که وقتی با آدمی برخورد می‌کنیم که به خودش اهمیت می‌ده و خودشو دوست داره دماغمونو می‌گیریم و می‌گیم: «اه اه فلانی چقدر خودخواهه!»

خب! شاید لازم باشه کمی خودخواه باشیم. هان؟