پریشانم. نگرانم. انگار دو نفر از دو سوی مخالف رشته‌های عصبی‌ام را به سمت خود می‌کشند. می‌خواهم فریاد بکشم. می‌خواهم همه‌چیز را بکوبم به در و دیوار. نمی‌دانم چه شد؟ چرا این اتفاق اُفتاد؟ آیا اشتباه از من بود؟ اگر بله چه اشتباهی؟

دفترم را برمی‌دارم. به گوشه‌ی دنج و خلوتم پناه می‌برم. در حالی که همچنان قلبم از احساسات شدید تند تند می‌تپد؛ دست به کارِ نوشتن می‌شوم. حدود 20 دقیقه بی‌وقفه می‌نویسم. تمام احساسات بد و منفی‌ام را با کج و معوج‌ترین دستخط به روی کاغذ می‌آورم. کم کم از شدتِ ضربان قلبم کاسته و نفس‌هایم آرام و منظم می‌شود. مثل کسی که عینک بخار گرفته‌اش را تمیز می‌کند، حالا بهتر می‌توانم موقعیت پیش آمده را ببینم و تحلیل کنم. هنوز نمی‌دانم چه کنم و مثل تمام موقعیت‌های گذشته به راه‌حل مطمئن و قطعی نرسیده‌ام. ولی دستِ کم توانستم با برون‌ریزیِ احساساتم، به تعادل و تعقل برسم. و این است آزادنویسی!

بله! ماجرای خیالی بالا، ماجرای واقعیِ من و تمام کسانیست که آزادنویسی می‌کنند.

آزادنویسی چست؟

آزادنویسی نوشتنِ بی‌وقفه، آزادانه و بدونِ سانسور از خود، درونیات و برونیات است. آزادنویسی نوعی برون‌ریزی و تخلیه‌ی احساسات، هیجانات و افکار مثبت و منفی برای رسیدن به ذهن و قلبی شفاف است.

قوانین آزادنویسی چیست؟

آزادنویسی همانطور که از اسمش پیداست آزادانه است و محدود به قاعده و قانون و اما و اگر نیست. اما برای تجربه‌ی آزادنویسی بهتر و موثرتر رعایت این نکات پیشنهاد می‌شود:

1. در جای خلوت و بدور از حواس‌پرتی انجام پذیرد.
2. برای آن زمان تعیین کنید. مثلن 10 دقیقه یا 20 دقیقه.
3. با جریان آزاد تداعی‌ها پیش بروید و هر وقت موضوع جدیدی به ذهنتان آمد، موضوع قبلی را رها کنید.
4. سعی کنید میان نوشته‌هایتان وقفه ایجاد نشود.

دستاوردهای آزادنویسی چیست؟

1. رسیدن به تعادل ذهن و جسم
2. شفافیت ذهنی
3. کاهش تنشهای جسمی و ذهنی
4. بهبود تفکر منطقی
5. توانایی تصمیم‌گیری بهتر
6. گرفتن تصمیمات بهتر و کاهش پشیمانی و حسرت

در کُل

برای کنترل بر احساساتتان به خصوص در هنگامه‌ی تشویش، خودشناسی و رسیدن به راه‌حلی بهتر، آزادنویسی پیشنهاد من به شماست.