شاهین کلانتری از قولِ نسیم نیکلاس طالب جمله‌ای می‌گفت با این مضمون که بهترین راه برای توسعه‌ی فردی داشتن کسب و کار شخصی است. وقتی

+باید توانِ ریسک پذیری‌مو ببرم بالاتر. به نظرم زندگی اغلبِ آدما مثل یه برکه‌ی راکده که حرکت کم و کُندی داره و اگه حرکتی هم

گوینده‌ی این جمله رو نمی‌شناسم ولی شاید بهترین جمله‌ای باشد که تا به امروز شنیدم: «یگانه سوالی که ارزش دارد انسان هر روز از خود

«دنیا رو هر جور بگیری، همون‌جور می‌گذره!» نمی‌دونم این جمله رو شنیدین یا نه؟ من زیاد شنیدم و تجربه کردم. به شخصه متاسفانه خیلی زندگی

هر روزی که به سنت اصافه می‌شه، روزا برات سریع‌تر می‌گذرن. سنت که می‌ره بالاتر می‌فهمی مهم نیست خونه‌ات فلان منطقه‌ی شهر نیست! سنت که

دیروز وقتی توی اینستاگرام اکسپلور کردی می‌کردم به سخنرانی مردی رسیدم که نمی‌شناختمش اما حرف‌های جالبی می‌زد. از میون حرف‌هاش این جملات یادم مونده که

خالی‌ام. ذهنم خالی. حتی جیب‌هایم خالی. خالی از هر ایده‌ای برای نوشتن. نوشتن و انتشار روزانه من را تهی کرده. مثل هر روز به وبسایت

به نظرم بدترین خاصیت انسان عجول بودنه. برای همه‌چی عجله داریم. هر بار که کتابی به دست می‌گیریم، تعداد صفحات باقی مونده تا پایان رو

یکی از سرگردونی‌های من تو زندگی اینه که با آدم‌ها دمخور بشم یا نه؟ از طرفی بعضی اوقات حس می‌کنم زیادی از دیگران بیگانه هستم

اعتیاد همه‌جورَش بده. حتی اعتیاد به کارهای مثبت و مفید. مثلن منی که این روزا به خاطر بارداری نفسم به شماره اُفتاده و انرژی و