توی قسمتی از کتابِ «آرامش» از آلن دوباتن راجع به قوانین و مقررات ادارات می‌گه. می‌گه درسته که ممکنه تو به خاطر بیماری با مثلن

نااُمید شدم. از خودم و توانایی‌هام. اما خب کسب‌وکار شخصی آدم پُررو، سمج و پوست کُلفت می‌طلبه. کسب‌وکار چیه اصلن کُلِ زندگی آدم پررو و

می‌خوام نویسنده بشم تا اندکی بعد از مرگ جسمم، زندگی کنم. می‌خوام نویسنده بشم تا بر حداقل یک ذهن، تاثیرگذار باشم. می‌خوام نویسنده بشم تا

بعضی کارها هستن که حتی اگه یک روز انجام نشن، تو رو به اندازه‌ی ده سال عقب می‌اندازن! یکیش همین یادداشت‌نویسی و انتشار روزانه‌اس. امروز

فردریش نیچه می‌گوید: «کسی که چرایی زندگی را بداند با هر چگونگی خواهد ساخت.» یعنی من اگر یک یا چند چرایی قوی برای انجام کاری