به تکرارگویی و تکراری گویی اُفتاده‌ام. و بخشی‌ از آن به این خاطر است که خوراک فکری خوب و باکیفیتی ندارم. باید کمیت و کیفیت

موضوع وبینار دیروز استاد کلانتری تفکر مکتوب و تفکر شفاهی بود. قصد پرداختن به این موضوع را ندارم چون در آن حد و اندازه‌ها نیستم

نوشتن دلیل می‌خواهد. حتی کسی که می‌گوید من فقط برای دلِ خودم می‌نویسم؛ من از سرِ عشق می‌نویسم؛ باز هم دلیل دارد. من می‌نویسم تا

دیروز ویدئوی ضبط شده‌ی وبینار نویسنده‌ساز را در یوتیوب استاد شاهین کلانتری می‌دیدم. موضوع درباره‌ی نوشتن رمان بود. استاد با اشاره به رمان‌های زرد و

نمی‌خوام سطحی‌نگر باشم. نمی‌خوام منفی‌باف باشم. نمی‌خوام سخت‌گیر باشم. نمی‌خوام عجول باشم. نمی‌خوام مضطرب باشم. نمی‌خوام کامل‌گرا باشم. نمی‌خوام متوقع باشم. نمی‌خوام حسود باشم. نمی‌خوام

یکی از دوستان کامنت گذاشته بود که: «چقدر نوشته‌هات شبیه حرف‌هایی که تو تنهایی بخودم می‌زنم». گفتم: «چون هر دومون انسان، زن و مادرِ این