معتقدم هر اتفاق بد یا خوبی که تو زندگیمون می‌اُفته، می‌خواد درسی به ما بده. اگه هوشیار بودیم و متوجه‌ی درسِ نهفته شدیم که هیچ؛

ما آدما با توانایی ذاتی درکِ احساساتِ دیگران و همدلی کردن به دنیا میایم. دیشب که حالم خیلی بد بود و زار زار گریه می‌کردم

چقدر به خودمون نگاه می‌کنیم؟ چقدر خودمونو می‌بینیم؟ چقدر افکار و گفتار و رفتارمونو ارزیابی می‌کنیم؟ چقدر برای یافتن علتِ افکار و گفتار و رفتارمون

رشد، میلی‌متر به میلی‌متر است. رشد، از دیروز کمی بهتر بودن است. رشد، درجا نزدن است. رشد، تنها یک قدم آن‌ورتر است. رشد، مانند حلزون

یادمه زمانی که ساکن شیراز نبودم و به عنوان مسافر می‌اومدیم اینجا، یکبار خاله عذرا بهم گفت: «ما اصلن وقت نمی‌کنیم بریم جاهای دیدنی شیراز.

تا وقتی کودکی و از دنیا غافل، فکر می‌کنی همه‌چیز خوب و گل و بلبله و دنیات فانتزیه. تو دوران جوونی، کله‌ی پُر بادی داری