- جدیترین مطالب

خودشناسی با نوشتن
چقدر به خودمون نگاه میکنیم؟ چقدر خودمونو میبینیم؟ چقدر افکار و گفتار و رفتارمونو ارزیابی میکنیم؟ چقدر برای یافتن علتِ افکار و گفتار و رفتارمون

رشد کن؛ تدریجی اما همیشگی
رشد، میلیمتر به میلیمتر است. رشد، از دیروز کمی بهتر بودن است. رشد، درجا نزدن است. رشد، تنها یک قدم آنورتر است. رشد، مانند حلزون

زندگی، صحنهی رقابت نه رفاقت!
یادمه زمانی که ساکن شیراز نبودم و به عنوان مسافر میاومدیم اینجا، یکبار خاله عذرا بهم گفت: «ما اصلن وقت نمیکنیم بریم جاهای دیدنی شیراز.

زنده ماندن هنر ماست
تا وقتی کودکی و از دنیا غافل، فکر میکنی همهچیز خوب و گل و بلبله و دنیات فانتزیه. تو دوران جوونی، کلهی پُر بادی داری

چهل تکه جمله
+بدترین ترس برای یک نویسنده، ترسِ از مواجهه با صفحهی سفیده. +ترسم از روزهای بعد از زایمان، بیشتر از دردِ زایمانه. +آبان تموم شد و

معنایی برای نجات
هر روز که میگذره سردرگمتر و پریشانتر میشیم. فرقی هم نداره چند سالته و کجای این جهان زندگی میکنی. هرچقدر علم پیشرفت میکنه و زندگی
- دربارهمن
بخشهای سایت من:
- از نویسندگی بگو (20)
- پارههای روز (85)
- فیلمهایی که دیدم (1)
- من و کتاب (8)
- نوشتههای من (3)
آخرین نظرات: